-
1 rozgniewać się
= gniewać się -
2 rozgniewać się
vrThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgniewać się
-
3 rozgniewać się
[розгнєвачь шіĕ]v -
4 rozgniewać się
розгніватися, розсердитися -
5 rozgniewać
(-am, -asz); vt perfrozgniewać kogoś — to make sb angry, to anger sb
* * *pf.make angry, anger ( kogoś czymś sb with sth).pf.get angry (na kogoś/coś with sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgniewać
-
6 rozgniewać
rozgniewać [rɔzgɲɛvaʨ̑]\rozgniewać kogoś jdn wütend [ lub zornig] machen, jdn verärgernII. vr\rozgniewać się na kogoś/coś über jdn wütend [ lub zornig] werden -
7 rozgniewać
rozgniewać się in Zorn geraten, zornig oder wütend werden -
8 rozgniewać
-
9 rozgniewać rozgniew·ać
-am, -asz1. vt pf2. -
10 zirytować\ się
[z-irytować się] сов. рассердиться, разозлиться;\zirytować\ się się czymś разозлиться из-за чего-л.+zdenerwować się, rozgniewać się
-
11 zirytować się
-
12 rozzłościć się
-
13 rozzłościć\ się
сов. рассердиться, разозлиться -
14 unosić
unosić w górę hochheben;unosić się osoba sich aufrichten; sich erheben (z G von D); balon, dym aufsteigen, emporsteigen; kurtyna hochgehen; (rozgniewać się) zornig werden, sich aufregen;unosić się gniewem in Zorn ausbrechen;unosić się honorem seinen Stolz zeigen;unosić się opary, mgła schweben; zapach in der Luft hängen;unosić się w powietrzu in der Luft schweben;unosić się na wodzie auf dem Wasser treiben -
15 rozgniewa|ć
pf Ⅰ vt (rozzłościć) to anger, to enrage- rozgniewał mnie swoim uporem I was angered by his stubborness- co cię tak rozgniewało? what vexed a. enraged you so much?Ⅱ rozgniewać się (rozzłościć się) to get angry- rozgniewał się na mnie za to spóźnienie he got angry with me for being late- rozgniewała się, bo córka się jej sprzeciwiła she got angry because her daughter stood up to her- rozgniewałam się, że mi nie wierzą I got angry that they didn’t believe meThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozgniewa|ć
-
16 rozsroż|yć
książk. pf Ⅰ vt to infuriate, to enrage- upartym milczeniem rozsrożyła go jeszcze bardziej her obstinate silence infuriated him even more- rozsrożony ojciec ukarał go surowo his enraged father punished him severelyⅡ rozsrożyć się 1. (rozgniewać się) to become enraged, to become infuriated 2. przen. (o zjawiskach atmosferycznych) burza/zima rozsrożyła się na dobre the storm/winter has set inThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozsroż|yć
-
17 zburzyć
(-ę, -ysz); vb; od burzyć* * *pf.1. (= rozwalić) ruin, demolish, pull ( sth) down.2. (= zmącić, przerwać) break, interrupt.3. (= zwichrzyć) ruffle.pf.1. ( o wodzie) seethe, boil.2. pot. (= rozgniewać się) blow one's stack.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zburzyć
-
18 serio
advtraktować kogoś/coś (na) serio — to treat sb/sth seriously
* * *I.serio1adv.(= poważnie, bez żartów) seriously, earnestly, really; serio? really?, no kidding?; myśleć o czymś serio think of sth seriously l. in earnest; traktować kogoś na serio treat sb seriously; rozgniewać się na serio get really angry; pół żartem, pół serio half seriously, half jokingly; (= na dobre) in earnest.II.serio2a.indecl. (= poważny) serious; praca serio serious work; człowiek serio serious person.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > serio
-
19 bitterböse
\bitterböse werden rozgniewać sięjdn \bitterböse ansehen patrzeć na kogoś wrogo -
20 gniewa|ć
impf Ⅰ vi to anger- zachowanie syna gniewało ją her son’s behaviour angered her- nowe zarządzenia gniewały studentów the students were enraged by the new rules ⇒ rozgniewaćⅡ gniewać się 1. (złościć się) to be angry- gniewać się na nieposłuszne dziecko to be angry with a. at a naughty child2. (być w złych stosunkach) gniewać się z kimś to be on bad terms with sb- gniewała się z teściami she was on bad terms with her in-laws- gniewają się na siebie już od roku they’ve been on bad terms for a year now ⇒ pogniewać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gniewa|ć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
wściekać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wściekać sięam się, wściekać sięa się, wściekać sięają się {{/stl 8}}– wściec się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, wścieknę się, wścieknij się, wściekł się, wściekła się, wściekli się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpadać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozindyczyć się — [wym. roz indyczyć się] dk VIb, rozindyczyć sięczę się, rozindyczyć sięczysz się, rozindyczyć sięycz się, rozindyczyć sięczył się pot. «wpaść w złość, rozgniewać się» Rozindyczyć się na kogoś … Słownik języka polskiego
zezłościć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wpaść w złość; rozgniewać się; zdenerwować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zezłościć się na kogoś. Zezłościć się z jakiegoś powodu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozeźlić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść w złość, gniew; rozzłościć się, rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozeźlił się na współpracowników. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zeźlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozzłościć się; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zeźlić się na wszystkich, na kogoś. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozzłościć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać bardzo silnie złość; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozzłościła się na koleżankę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
rozsrożyć — dk VIb, rozsrożyćżę, rozsrożyćżysz, rozsrożyćsroż, rozsrożyćżył, rozsrożyćżony książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć» Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.… … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego